این آدامس، جان مبتلایان به مالاریا را نجات می‌دهد

این آدامس، یک کیت تشخیص طبی ارزان است که با تشخیص بیماری مالاریا،روشی کم‌هزینه و همه‌گیر را برای تشخیص این بیماری و نجات مبتلایان به آن در اختیار کشورهای در حال توسعه قرار خواهد داد.

به گزارش دیسکاوری، اندرو فانگ و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس با حمایت مالی بنیاد بیل و ملیندا گیتس در حال تکمیل و توسعه مالیوا هستند- صمغی که می‌تواند بسیار ارزان و مؤثر ابتلا به بیماری مالاریا را تشخیص دهد - و امیدوارند این کار آغاز تولید کیت‌های تشخیص طبی دیگری نیز باشد. 

فانگ می‌گوید: «این آدامس هر جا که فروشگاهی باشد، می‌تواند به فروش برسد».

پشه آنوفل ماده با تغذیه از خون افراد این بیماری را به آنها منتقل می‌کند. 6 تا 14 روز پس از آلوده‌شدن، شخص مبتلا علائمی متفاوتی را بروز خواهد داد که می‌تواند شامل تب متناوب و لرز، استفراغ، کاهش انرژی بدن - به دلیل پاره‌شدن گلبول‌های قرمز خون توسط انگل بالغ - و در بعضی موارد تشنج‌ باشد.

روش‌های کنونی برای تشخیص مالاریا به تهیه نمونه خون از فرد منحصر می‌شوند. اگر امکانات پزشکی منطقه اجازه دهد، از  میکروسکوپ برای تشخیص گویچه‌های قرمز سالم از گویچه‌های تیره‌تر مبتلا استفاده خواهد شد و در غیر این صورت تست‌های پادگن مورد استفاده قرار خواهند گرفت. این تست‌ها حضور یا عدم حضور مولکول‌های حاصل از فعالیت انگل را در خون فرد نشان خواهند داد.

این آدامس‌ها می‌توانند در مناطقی که به امکانات ساده پزشکی یا تست‌های پادگن دسترسی ندارند یا حتی تست‌‌های خونی در آنها هنوز پذیرفته نیست، مورد استفاده قرار بگیرند.

مالیوا هم مانند تست‌های پادگن عمل می‌کند، چرا که سه عدد از پروتئین‌های خونی فرد مبتلا به مالاریا در بزاق او هم قابل تشخیص هستند.

صمغ در این آدامس با نانوذرات مغناطیسی‌یی که می‌توانند پروتئین‌های حاصل از عمل انگل مالاریا را جذب کنند، مخلوط شده است. چند دقیقه جویدن آدامس کافیست تا نانوذرات با قدرت جذب بالایی با این سه پروتئین در افراد مبتلا ترکیب شوند و پس از خروج از دهان و قرار دادن آدامس روی یک کاغذ سفید، خط باریکی از خود به جا بگذارند. اگر خطی نباشد، مالاریایی هم در کار نخواهد بود.    

فونگ و همکارانش امیدوارند اولین نمونه‌های عملی مالیوا تا سال آینده میلادی آماده شوند. تست‌های میدانی هم با فاصله اندکی آغاز خواهند شد.

با اینکه این پروژه در مراحل ابتدایی کارست، دانشمندان بسیاری را تحت تأثیر قرار داده و دارد توسط آنها پیگیری می‌شود. دکتر وونگ از دانشگاه یو.سی.ال.ای که در این تحقیق مشارکت نداشته، اما هدایت برنامه‌های کنسرسیوم ملی سلامت را برای تشخیص پروتئین‌های بزاق به عهده دارد، یکی از علاقمندان به این تحقیق است و می‌گوید: «تا چند سال آینده استفاده از بزاق دهان برای تشخیص بعضی بیماری‌ها به جای روش‌های فعلی که اغلب دردناک هستند، متداول خواهد شد. این تنها آغاز راه است، شاید این روش کاربردهای پزشکی دیگری هم داشته باشد».