دیازپام (Diazepam)
دیازپام برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب، اختلالات هراس، سندرم قطع مصرف الکل ، درمان اضافه صرع میوکلونیک ، اسپاسم عضلات اسکلتی ، سردرد ، تکانهای غیر ارادی یا لرزش تجویز می‌شود. این دارو همچنین به‌عنوان ضد تشنج و شل‌کننده ماهیچه اسکلتی استفاده می‌شود.
چگونگی مصرف
دیازپام بسته به شرایط متفاوت و در افراد متفاوت با مقادیر متفاوتی تجویز می‌شود. هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. شکل‌های مایع دیازپام را می‌توان با غذاهای مایع یا نیمه جامد مثل پوره مخلوط کرده نگذارید دیازپام مایع یخ بزند. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی منظمتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
مقدار مصرف دارو:
به عنوان ضد اضطراب و ضد تشنج مقدار 2-10 میلی گرم, 2-4 بار در روز .
به عنوان تسکین بخش – خواب آور و رفع علائم حاد قطع مصرف الکل در 24 ساعت بار اول مقدار 10 میلی گرم 3-4 بار در روز مصرف می شود که سپس مقدار مصرف بر حسب نیاز به 5 میلی گرم 3-4 بار در روز کاهش داده می شود به عنوان شل کننده عضلات اسکلتی 2-10 میلی گرم 3-4 بار در روز مصرف می شود.
در بیماران سالخورده و ناتوان مقدار مصرف 2 تا 5/2 میلی گرم 1 تا 2 بار در روز است که به تدریج بر حسب نیاز تحمل بیمار افزایش می یابد .
کودکان : مقدار مصرف این دارو در کودکان با سن کمتر از شش ماه توصیه نمی شود در کودکان بزرگتر از شش ماه ، ابتدا 1تا 5/2 میلی گرم یا 4/0 تا 20/0 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن سه یا چهار بار در روز مصرف می شود که به تدریج بر حسب نیاز و تحمل بیمار با نظر پزشک به مقدار آن افزوده می شود .
مصرف این دارو در زمان بارداری به خصوص سه ماهه اول و شیردهی غیر مجاز است مگر در موارد اضطراری و به تشخیص پزشک.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف دیازپام را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: افت قوای ذهنی؛ خواب‌آلودگی شدید؛ تکلم نامفهوم؛ ضربان قلب کند؛ تنگی‌نفس؛ عدم تعادل؛ بثورات جلدی؛ گلودرد؛ تب؛ لرز؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی؛ زخم‌های دهانی؛ زردی پوست یا چشمان؛ از دست رفتن حافظه؛ بی‌خوابی؛ اضطراب؛ یا تحریک‌پذیری. دیازپام می‌تواند اعتیادآور باشد، و علایم ترک دارو ممکن است در صورت قطع ناگهانی آن روی دهد؛ علایم ترک دارو عبارتند از: گیجی، افت قوای ذهنی، دردهای شکمی، افزایش تعریق، تهوع، استفراغ، حساسیت به نور و صدا، یا احساس سوزن‌سوزن شدن یا گزگز. اگر می‌خواهید مصرف دیازپام را قطع کنید با پزشکتان تماس بگیرید تا شاید این کار تدریجی انجام گیرد. علایم زیر ممکن است مشاهده شوند اما فقط در صورتی که مشکل‌ساز شوند نیاز به گزارش دارند: سرگیجه، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، سردرد، تهوع، یبوست، اسهال، ضربان قلب سریع و شدید، یا لرزش.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیازپام، پزشکتان را مطلع سازید:
* حساسیت به دیازپام، بنزودیازپین‌های دیگر، یا هرگونه ماده غذایی، رنگ‌های خوراکی، یا نگه‌دارنده‌ها.
* بارداری یا شیردهی.
* مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل، آرامبخش‌ها، داروهای ضدافسردگی، یا داروهای ضدتشنج.
* سابقه اعتیاد به الکل یا مواد مخدر، گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)، میاستنی‌گراویس، بیماری انسدادی ریوی مزمن شدید، یا آمفی‌زم یا ابتلا به این موارد.
هنگام مصرف دیازپام توصیه می‌شود
* به پزشکتان به‌طور منظم مراجعه کنید تا بهبود شما را زیر نظر داشته باشد.
* تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. برخی افراد با مصرف این دارو دچار خواب‌آلودگی و افت سطح هوشیاری می‌شوند.
* در صورت شک به مصرف بیش از حد دارو، بلافاصله تقاضای کمک پزشکی کنید.
* اگر در هنگام مصرف دیازپام دچار افکار یا احساسات عجیب شدید با پزشکتان مشورت کنید.
* یک برگه شناسایی پزشکی به همراه داشته باشید که نشان دهد دیازپام مصرف می‌کنید.
* دیازپام را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط دیازپام فاسد می‌شود).
* دیازپام تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید
هنگام مصرف دیازپام نباید
* داروهای آرامبخش دیگری مصرف کنید.
* الکل بنوشید.
* دیازپام را به‌عنوان قرص خواب مصرف کنید، مگر اینکه برنامه شما اجازه دهد 8-7 ساعت خواب داشته باشید؛ در غیر این صورت ممکن است تا بی‌اثر شدن دارو خواب‌آلوده باشید و فراموشکار شوید.
