کنترل رایگان جمعیت با مواد ضد اشتعال!

تجربه د.د.ت در قرن گذشته باز در حال تکرار شدن است؛ این بار به نظر میرسد مواد ضد اشتعال مورد استفاده در لوازم خانگی، علاوه بر کاهش خطر آتش سوزی، احتمال باردار شدن زنان را نیز کاهش می‌دهند.

هنگامی که در ابتدای جنگ جهانی دوم، کارامدی د.د.ت. در مقابله با حشرات گزنده کشف شد، این ماده شیمیایی از بسیاری از جهات یک معجزه محسوب می‌شد. استفاده گسترده از این ماده در آن زمان، جان افراد بی‌شماری را از خطر ابتلا به مالاریا نجات داد. ولی چیزی که در آن زمان کسی از آن خبر نداشت، گرایش این ماده شیمیایی به ماندگاری طولانی، عدم دفع، انباشته شدن و تخریب محیط زیست بود.

به گزارش اکونومیست، همانند ددت، در طول بازه زمانی بیش از سی سال گذشته، مواد شیمیایی ضد اشتعال و کند کننده شعله‌های آتش که با نام پلی برمینات دی‌فنیل اترها (PBDEs) شناخته می‌شوند، به رغم این که اطلاعات کمی در مورد تاثیرات جانبی آنها وجود دارد به طور گسترده‌ای مورد استفاده واقع می‌شوند. آنها در چیزهایی مثل اسباب و اثاثیه، فرش، ملافه تخت خواب، لوازم الکترونیکی و پلاستیک، به کار گرفته می‌شوند تا خطر اشتعال آنها را کاهش دهند و از سرعت سوختن آنها نیز بکاهند. اما در عین حال به خاطر دوام و پایداری آنها، می‌توان در خاک، رسوبات، غذا، هوا و گرد وغبار خانه‌ها نیز اثرات آنها را یافت، به گونه‌ای که 97 درصد از مردم آمریکا سطوح قابل تشخیصی از این مواد را در بدن خویش دارند. آنها در کشورهای صنعتی در مقادیر اندک و در همه جا یافت می‌شوند.

همزمان با افزایش مقادیر این مواد در دنیای اطراف ما، نگرانی‌ها در رابطه با تاثیرات این داروها بر روی سلامتی نیز، به طور فزاینده‌ای در حال افزایش است. مطالعات انجام شده بر روی حیوانات، بیانگر تاثیر آنها بر روی سیستم و رفتارهای عصبی و تناسلی است. از همین رو، کیم هارلی از دانشگاه برکلی کالیفرنیا و به همراه همکارانش، تصمیم گرفتند تا تاثیر آنها را بر روی باروری زنان بررسی کنند. آنها از 223 زن با سطح درآمد پایین که در کالیفرنیا زندگی می‌کردند، نمونه خونی گرفتند، و از آنها پرسیدند که چه مدت زمانی طول کشید تا آنها باردار شوند، زنانی که اغلب آنان مکزیکی بودند. نتایج پژوهش‌های آنها که در مجله Environmental Health Prospectives منتشر شده است، نشان دادند که هر افزایش ده برابری غلظت PBDEs در خون، در هر ماه باعث 30 درصد کاهش در احتمال باروری می‌شود.

به دلیل اینکه تا به حال کارها و پژوهش‌های کمی در ارتباط با تاثیرات PBDEs بر روی سلامتی انسان انجام گرفته است، این پژوهش دارای اهمیت خاصی است. اما تونی دایان که یک پروفسور بازنشسته در رشته سم شناسی است، می‌گوید که برای تایید نتایج آن، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، به این دلیل که این پژوهش بر مبنای یک گروه کوچک و مشخص انجام گرفته است.

یافته‌های این تحقیق، اگر تایید شوند دردسر ساز خواهند شد. در شمال آمریکا ، غلظت های PBDE در افراد از سال‌های دهه 1970 به این سو، در هر چهار تا شش سال، دو برابر شده است، و اکنون 20 برابر بیشتر از مقادیر مشابه آن در اروپا است. و ساکنان کالیفرنیا نیز بیشتر از همه دنیا در معرض آنها قرار گرفته اند. دکتر دایان می گوید که در اروپا هفت تا هشت سال است که خطرناک‌ترین مواد از خانواده PBDEs ممنوع شده‌اند. در ایالات متحده نیز برخی از آنها از رده خارج شده‌اند. اما آنها خیلی ماندگار هستند و به نظر می‌رسد که مردم برای سالیان متمادی در معرض آنها باقی بمانند. به گفته دکتر دایان، ناپدید شدن این مواد از محیط زندگی مردم، دو تا سه برابر بیش از طول عمر متوسط یک انسان به طول می‌انجامد.

بی شک موادشیمیایی ضد اشتعال زندگی بسیاری از مردم را نجات داده‌اند، اما این به نظر محتمل می‌رسد که آنها هزینه‌های پنهانی را برای برخی افراد به ارمغان آورده باشند. در نظر اول چنین به نظر می‌رسد که به درس‌هایی که از د.د.ت گرفته‌ایم توجه شده باشد، هر چند که به عقیده دکتر هارلی دانسته‌های ما در مورد مواد ضد اشتعال جدیدتر حتی از این هم کمتر است.