ایدز تا 50 سال دیگر ریشه‌کن می‌شود
اجرای برنامه‌های غربال‌گری ملی و آغاز درمان مبتلایان هم‌زمان با ابتلای آنها به ایدز، علاوه بر اینکه می‌تواند شرایط بهتری را برای فرد بیمار فراهم کند، روند رشد این بیماری را در جامعه کاهش خواهد داد.
به گفته محققان غربال‌گری تمامی افراد جامعه و درمان سریع افرادی که به ویروس ایدز آلوده شده‌اند، می‌تواند سرعت ابتلا به این بیماری را در جامعه هدف کاهش دهد.
به گزارش نیچر، مطابق نتایج تحقیقاتی که هفته گذشته در کنفرانس بیماری‌های رتروویروسی مطرح شد، درمان مؤثر مبتلایان به اچ.آی.وی پیش از ظهور علائم اولیه بیماری در آنها می‌تواند به کنترل این بیماری کمک کند. مطالعات مستقلی که در کانادا، ایالات متحده و آفریقا انجام شده‌اند، به کارگیری این راهبرد را چه در کشورهای درحال‌توسعه چه در کشورهای توسعه یافته موفق ارزیابی می‌کنند. با این حال نتایج هنوز قطعی نیستند و پژوهشگران مخالف این طرح معتقدند توسعه درمان‌های غیر‌اصولی می‌تواند مشکلات متعددی را به دنبال داشته باشد.
شواهدی دال بر اینکه درمان در این بیماری می‌تواند به منظور پیشگیری نیز به کار گرفته شود، بیش از یک‌دهه است که وجود دارد. بارزترین نمونه آنها مادران باردار مبتلا به اچ.آی.وی هستند که اگر تحت درمان‌های اولیه قرار گیرند، با کاهش سطح ویروس در بدن‌شان، به نوزادان شانس بیشتری برای عدم ابتلا به ایدز خواهند داد. مدل‌های ارائه‌شده توسط سازمان بهداشت جهانی در سال 2009 پیش‌بینی کرده‌اند که در صورت غربال‌گری تمامی افراد مبتلا به ایدز و آغاز سریع درمان آنها، پیش از آنکه علائم بیماری آشکار شود، می‌توان ظرف 50 سال آینده با تقریب بالایی این بیماری را ریشه‌کن کرد. این در حالی است که خطوط راهنمای فعلی، درمان پس از آغاز علائم بیماری را توصیه می‌کنند.
در کنفرانس سالانه رتروویروس‌ها و عفونت‌های فرصت‌طلب که در هفته گذشته و به مدت 4 روز در سان‌فرانسیسکو، کالیفرنیا برگزار شد، دبورا دانل از مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون در سیاتل، واشنگتن با اعلام آمار تازه‌ای بر تأثیر مثبت روش غربال‌گری و درمان در پیشگیری از ابتلای افراد سالم به اچ.آی.وی تأکید کرد. او گفت مطالعه روی 3408 زوج از هفت کشور آفریقایی که در تمامی آنها تنها یکی از افراد درگیر در رابطه اچ.آی.وی مثبت بوده است، نشان می‌دهد دریافت مرتب درمان دارویی باعث‌شده، تقریبا در هیچ‌یک از موارد فرد سالم به ویروس ایدز مبتلا نشود، این در حالی است که در اغلب موارد زمانی که درمانی وجود ندارد، ابتلای زوج دوم به ایدز اجتناب‌ناپذیر است.
در مطالعه دیگری، موپالی داس از مرکز بهداشت عمومی سان‌فرانسیسکو گزارش داد، نه‌تنها تعداد رتروویروس در خون تمامی مبتلایان به ایدز که طی سال‌های 2005 تا 2008 در این شهر مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، به دلیل درمان‌های دارویی و افزایش آگاهی افراد کاهش پیدا کرده، بلکه روند ابتلا به بیماری نیز به دلیل مشابهی کند شده است. جولیو مانتنر، مدیر اجرایی مرکز بریتیش کلمبیا برای مبارزه با ایدز نیز نتایج مشابهی را در بیمارانی که سال گذشته در ونکوور، توسط داروهای تزریق وریدی تحت درمان قرار گرفته‌اند، اعلام کرده است. مانتنر علاوه بر این به کاهش 50 درصدی موارد تازه ابتلا به ایدز در سراسر این ایالت، پس از آغاز طرح تزریق وریدی داروها به بیماران مبتلا به ایدز اشاره کرده است.
او می‌گوید: «این حقیقت که درمان گسترده‌تر می‌تواند از ایجاد اپیدمی در سطح جمعیت جلوگیری کند، کاملا آشکار شده است. چیزی که امروزه برای رسیدن به آن تلاش می‌کنیم، بسط و گسترش راهکار غربال‌گری و درمان چه در کشورهای توسعه‌یافته و چه در جهان در حال‌توسعه است».
با این وجود، ارائه نتایج مطالعاتی نمی‌تواند این نکته را که درمان به تنهایی عامل کاهش روند بیماری‌زایی ویروس اچ.آی.وی بوده، اثبات کند، چرا که همیشه عوامل تأثیرگذار بسیاری وجود دارند و کنترل آنها از توان محققان خارج است. تعدادی از پژوهشگران شرکت‌کننده در این کنفرانس به این عوامل دخیل و تغییراتی که می‌توانند در راهکارهای جدید ایجاد کنند، پرداخته و در مورد عواقب نتیجه‌گیری‌های زودهنگام هشدار داده‌اند.
سالی بلوور از دانشگاه کالیفرنیا، لوس‌آنجلس در مورد استفاده بهینه از منابع بسیار‌محدود در کشورهای در حال‌توسعه صحبت می‌کند و معتقد است که این منابع باید صرف درمان 9 میلیون انسانی شوند که به آنها نیاز دارند و در حال حاضر از آن محروم هستند. از سوی دیگر به نتایج مطالعه‌ای استناد می‌کند که نشان می‌دهد اگر تمامی افراد نیازمند درمان در آفریقای جنوبی هم، تحت پوشش درمان‌های دارویی قرار بگیرند، باز هم سوش‌های مقاوم به دارویی وجود خواهند داشت که می‌توانند تا 20% از چرخه گسترش سوش‌های اچ.آی.وی را در اختیار بگیرند. البته مطالعات مانتنر نشان می‌دهد با آغاز استفاده از تزریق وریدی داروها، مقاومت دارویی اچ.آی.وی در منطقه کاهش پیدا کرده است.
در سال جاری شاهد انجام آزمایشات بالینی جستجو، غربال‌گری و درمان در شهرهای نیویورک و واشنگتن خواهیم بود، برنامه‌های مشابهی نیز توسط گروه‌های فرانسوی و انگلیسی طرح‌ریزی‌شده است. در حال حاضر یک آزمایش با انتخاب‌های تصادفی نیز دارد هم‌زمان در 9 کشور جهان بر روی زوج‌ها صورت می‌گیرد تا نشان دهد، چقدر درمان زودهنگام می‌تواند در عدم انتقال پایدار ویروس اچ.آی.وی میان آنها مؤثر واقع شود. البته نتایج این تحقیق هنوز اعلام نشده است.
آنتونی فازی، مدیر مؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی ایالات متحده در بتسدا، مریلند می‌گوید: «حتی اگر خوشبینانهترین طرح‌های ارائه‌شده هم صحیح نباشند، تلاش همگانی برای تأمین درمان برای تمامی بیماران به احتمال قوی می‌تواند امکان گسترش این بیماری را در سطح اپیدمی کاهش دهد».
فازی ادامه می‌دهد: «من با قانون همه یا هیچ مخالفم و فکر می‌کنم بهترست به جای اینکه غربال‌گری و درمان زودهنگام را به عنوان تنها راه جلوگیری از همه‌گیری عنوان کنیم، آنرا تنها به عنوان بخشی تازه از راه حل پیشگیری و درمان بشناسیم. من معتقدم کاهش سطح ابتلا به بیماری هم خوبست و می‌شود راهکار غربال‌گری و درمان در ابتدای بیماری را هم به سایر ابزارهای پیشگیری و درمان موجود اضافه کنیم و با قدرت به مبارزه با گسترش جهانی اچ.آی.وی ادامه دهیم».
