بی‌اشتهایی عصبی را به عنوان یک بیماری، جدی بگیرید

متخصصان می‌گویند؛ بی‌اشتهایی عصبی در واقع یک اختلال روانی است که طی آن بیمار به رغم گرسنگی، از خوردن غذا به حد کافی پرهیز می‌کند و وزن او به قدری کاهش می‌یابد که به شدت لاغر و نحیف می‌شود.

به گفته محققان دانشکده بهداشت عمومی هاروارد، این اختلال معمولا به دنبال رژیم گرفتن عادی برای کاهش وزن آغاز می‌شود.

فرد بیمار بسیار کم غذا می‌خورد و از توقف رژیم لاغری پس از وزن کم کردن خودداری می‌کند. در این حالت دریافت ذهنی و تصور فرد نسبت به بدن خودش مشکل می‌شود؛ به طوری که با وجود لاغری زیاد، هنوز فکر می‌کند که چاق است.

شایع‌ترین علایم این اختلال، عبارتند از کاهش وزن به میزان حداقل 15 درصد وزن بدن، بدون این که بیماری جسمانی وجود داشته باشد. در این وضعیت انرژی فرد به رغم تحلیل رفتن بدن در حد خوبی است. فرد ترس زیادی از چاقی دارد و دچار افسردگی، بی‌اشتهایی، یبوست، توقف قاعدگی، عدم تحمل سرما، خودداری از حفظ حداقل استاندارد وزن برحسب سن و قد و اشکال در برداشت ذهنی از شکل بدن خود می‌شود؛ به طوری که با وجود لاغری زیاد هنوز فکر می‌کند که چاق است.

به گفته متخصصان؛ هنوز علل بروز این اختلال ناشناخته هستند. محققان احتمال می‌دهند که برخی از این عوامل شامل تعارضات خانوادگی و تعارضات جنسی، ترس بیمارگونه از اضافه وزن، اپیدمی لاغری به عنوان مد روز و مظهر زیبایی و یا به عنوان یکی از علایم افسردگی یا اختلال شخصیت هستند.

بر اساس این گزارش، عواملی که خطر ابتلا به این اختلال روانی را افزایش می‌دهند، عبارت از فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصیت تکامل طلب، وسواسی یا پیروزی خواه، استرس روانی و یا مشاغل خاص هستند.

متخصصان تاکید می‌کنند که به منظور پیشگیری از این اختلال توصیه می‌شود که با مشکلات شخصی به طور منطقی برخورد کنید. سعی کنید با کمک مشاوران، درمانگران، خانواده و دوستان، مشکلات را برطرف کنید یا با آنها کنار بیایید. در صورتی که بیمار خود به وجود اختلال عاطفی واقف شود، کمک بخواهد و همکاری خوبی در طی درمان داشته باشد، این وضعیت قابل درمان است. اما بدون درمان این اختلال می‌تواند باعث ناتوانی دایمی یا حتی مرگ شود.

آمارها نشان می‌دهد؛ بیمارانی که دچار بی‌اشتهایی عصبی هستند، زیاد دست به خودکشی می‌زنند؛ زیرا عزت نفس آنها پایین است. درمان این بیماران ممکن است، چندین سال ادامه یابد و البته احتمال عود کردن بیماری نیز به خصوص زمانی که فرد تحت استرس قرار بگیرد، شایع است.

عوارض احتمالی ابتلا به این اختلال شامل بی‌اشتهایی عصبی مزمن ناشی از مقاومت بیمار در برابر درمان اختلالات الکترولیتی یا نامنظمی ضربان قلب، پوکی استخوان و خودکشی که زندگی فرد را به خطر می‌اندازد.

هدف از درمان، این است که بیمار مجددا الگوی مناسب غذا خوردن را از سربگیرد تا وزن وی به حالت طبیعی بازگردد. بیمار می‌تواند با تمرینات مخصوص برای تغییر رفتار زیر نظر متخصص به این نتیجه مهم دست پیدا کند. انواع داروهای مورد استفاده در روانپزشکی نیز برای این بیماران موثر هستند، اما هیچ داروی مشخصی وجود ندارد که تأثیر آن بر این بیماری قطعی باشد.

در پایان نیز تاکید می‌شود که یک رژیم غذایی مناسب حتما جهت درمان برای بیمار تنظیم خواهد شد. همچنین امکان دارد که مکمل‌های ویتامینی یا مواد معدنی نیز برای وی تجویز شوند.