خواص عدس

عدس یکی از حبوبات است که از قدیم الایام در اکثر نقاط دنیا کشت می شده است . گیاه شناسان اعتقاد دارند که عدس حتی قبل از تاریخ نیز وجود داشته است . عدس از نظر مقدر پروتئین بسیار غنی است و دربین گیاهان فقط لوبیای سویا بیشتر از عدس پروتئین دارد .
عدس گیاهی است یکساله که ارتفاع آن بیش از 30 سانتیمتر نیست . برگهای آن دارای 6 تا 14 برگچه می باشد که در انتهای آن پیچک قرار دارد . گلهای عدس رنگ سفید و دارای رگه هایی به رنگ بنفش است . میوه آن غلاف کوچکی است و معمولا در هر غلاف 1 تا 3 عدس وجود دارد .
عدس دو نوع است :
عدس رسمی که دانه آن گرد و نسبتا درشت است و رنگ آن سبز مایل به زرد است .
عدس ریز یا عدس قرمز که دانه های آن ریز و به رنگ قرمز می باشد .

خواص داروئی:

عدس از نظر طب قدیم ایران معتدل و خشک است و مانند دیگر گیاهان پوست و دانه آن دارای اثرات متضاد یکدیگر می باشد . یعنی پوست عدس گرم و خود عدس قابض است . بعبارت دیگر پوست آن ملین و مغز آن ضد اسهال می باشد .
عدس یک غذای کامل است و انرژی لازم را برای کارهای بدنی برای انسان تامین می کند .
عدس دارای خواص زیر است
1- عدس زیاد کننده ترشحات شیر است و مادران شیدره حتما باید از آن استفاده کنند .
2- برای درمان زخم های دهان و گلو و دیفتری عدس را پخته و آب آنرا غرغره کنید .
3- برای تقویت معده و برطرف کردن گاز معده عدس پخته را با سرکه میل کنید .
4- آش عدس با روغن بادام برای دوران نقاهت بهترین غذاست.
5- پماد در عدس با سرکه برای ترک دست و پا که بعلت سرما عارض شده سودمند است .
6- عدس را می توان بعنوان مسهل هم مصرف کرد چون دارای لعاب زیادی است که در درمان ناراحتی های روده نیز موثر است .
7- عدس پخته را بعنوان مرهم برای زخم نیز می توان بکار برد .