کاهش سکته مغزی در زنان با پیاده‌روی
به دلیل آسیب‌های ناشی از این بیماری و عدم بازگشت عملکرد فرد به حد طبیعی به واسطه درمان‌های موجود، پیشگیری روشی به جا و از نظر اقتصادی و هزینه‌ای که به سیستم بهداشت و درمان وارد می‌کند بهینه و اقتصادی است. کنترل دیابت، فشار خون و چربی خون در کنار فعالیت روزانه می‌تواند در کاهش چشمگیر این بیماری نقش داشته باشد.
محققان دریافتند، زنانی که در هفته به مدت 2 ساعت یا بیشتر پیاده‌روی می‌کنند، مخصوصا پیاده‌روی سریع در معرض خطر کمتری برای ابتلا به سکته مغزی در اشکال مختلف آن هستند. آنان با بررسی 39 هزار و 315 زن 45 ساله و بالاتر آمریکایی به مدت 9 تا 11 سال که مبادرت به پیاده‌روی می‌کردند، براساس مدت و سرعت پیاده‌روی، توانستند میان پیاده‌روی و کاهش سکته مغزی در کل، نوع لخته‌ای و نوع خونریزی‌دهنده ارتباطاتی بیابند.
زنانی که برای 2 ساعت یا بیشتر در هفته مبادرت به پیاده‌روی می‌کردند، دارای کاهش 30 درصدی در خطر وقوع سکته مغزی نسبت به زنانی بودند که پیاده‌روی نمی‌کردند، این در حالی است زنانی که پیاده‌روی آنان با سرعت بیش از 4/8 کیلومتر در ساعت بود، دارای کاهش 37 درصدی در قیاس با زنانی که پیاده‌روی نمی‌کردند، بودند.
زنانی که در اوقات فراغت خود مبادرت به فعالیت بدنی می‌کردند، تنها 17 درصد کاهش در میزان بروز سکته مغزی داشتند. جالب این‌که در افرادی که تحت انجام فعالیت‌های بدنی شدید بودند، کاهشی در خطر بروز سکته دیده نشد.
از طرفی براساس اطلاعات به دست آمده نمی‌توان گفت افرادی که پیاده‌روی می‌کنند، از کدام نوع از سکته مغزی بیشتر در امان می‌مانند. احتمال این‌که پیاده‌روی در مقابل فعالیت شدید بدنی با کاهش بیشتری در میزان سکته قلبی همراهی می‌کند شاید به اثر مفید پیاده‌روی بر روی فشار خون بیمار برمی‌گردد که همین فشار خون عاملی واضح و مهم برای بروز سکته مغزی ناشی از خونریزی و نوع لخته‌ای است.
نتیجه این‌که فعالیت بدنی در حد متوسط مانند پیاده‌روی نسبتا سریع، می‌تواند باعث کاهش بروز سکته مغزی گردد.
