با سرطان پوست آشنا شویم

سرطان پوست به سه شکل ممکن است اتفاق افتد. این ۳ حالت به ترتیب افزایش خطر از قرار زیر می باشند:

·   کارسینوم سلول بازال(اپیتلیوما)

·   کارسینوم سلول سنگفرشی

·    ملانوم

کارسینوم سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی شایعترین اشکال بروز سرطان پوست می باشند. این دو شکل از سرطان پوست را با هم بعنوان سرطان پوست غیر ملانومی نیز ذکر می کنند. ملانوم عموماً جدی ترین شکل از سرطان پوست می باشد زیرا تمایل به گسترش(متاستاز) سریع به بقیه ی بافتهای بدن را دارد.

کارسینوم سلول بازال

کارسینوم سلول بازال چیست؟

کارسینوم سلول بازال شایعترین شکل سرطان پوست می باشد و بیش از ۹۰ درصد از موارد سرطان پوست در آمریکا را شامل می گردد. این نوع سرطان تقریباً هیچگاه به دیگر بافتهای بدن گسترش پیدا نمی کند. با این حال ممکن است رشد کند و به بافت اطراف تهاجم پیدا کند.

عوامل خطر ایجاد سرطان سلول بازال چیست؟

پوست روشن و تابش آفتاب دو عامل خطر مهم برای ایجاد کارسینوم سلول بازال می باشند. با این وجود حدود ۲۰ درصد از این سرطانها در مناطقی از بدن همچون سینه ، پشت ، بازوها ، پاها و پوست سر اتفاق می افتند که در معرض تابش آفتاب قرار ندارند. صورت شایعترین ناحیه  برای پیدایش ضایعات  کارسینوم سلول بازال است. تضعیف سیستم ایمنی بوسیله ی بیماری یا داروها نیز می تواند فرد را به ایجاد کارسینوم سلول بازال مستعد کند.  بر اساس گزارشات انستیتوی ملی سلامت ایالات متحده ، تابش اشعه ی ماورای بنفش(UV) ناشی از نور خورشید علت عمده سرطان پوست است. منابع مصنوعی ایجادکننده ی نور ماورای بنفش مثل لامپ های خورشیدی و دستگاه های های برنزه کننده نیز می توانند ایجاد سرطان پوست کنند. خطر ایجاد سرطان پوست به ناحیه ای که افراد زندگی می کنند، نیز بستگی دارد. افرادی که در نواحی با میزان بالای تابش UV زندگی می کنند، بیشتر در معرض خطر سرطان پوست قرار دارند. به عنوان مثال در ایالات متحده ، در تگزاس میزان سرطان پوست بیش از مینسوتا که نور آفتاب ضعیف تر است، می باشد. در دنیا سرطان پوست در آفریقای جنوبی و استرالیا که مناطقی با میزان بالای تابش اشعه ی ماورای بنفش هستند ، بیشترین میزان را دارد. بعلاوه سرطان پوست با میزان اشعه ی ماورای بنفشی که افراد در طول عمر دریافت کرده اند، نیز ارتباط دارد. بیشتر سرطانهای پوست بعد از سن ۵۰ سالگی بروز می کنند، اما اثرات تخریب کننده ی آفتاب بر پوست در سالهای اولیه ی زندگی آغاز می گردد. بنابراین، برای پیشگیری از بروز سرطان در سالهای بعد ، باید محافظت از پوست از سنین کودکی شروع شود.

شکل ظاهری کارسینوم سلول بازال چگونه است؟

کارسینوم سلول بازال معمولاً بصورت یک برجستگی کوچک گنبدی که اغلب با عروق کوچکی بنام تلانژکتازی پوشیده شده است،خود را نشان می دهد. این نقطه ی برجسته اغلب حالت براق و شفاف دارد که گاهی به عنوان pearly از آن یاد می شود. اغلب دشوار خواهد بود که بدون نمونه برداری(بیوپسی) یک خال گوشتی خوش خیم را از کارسینوم سلول بازال  افتراق داد. بعضی از کارسینوم های سلول بازال به علت داشتن رنگدانه ی ملانین در خود بجای براق بودن ، تیره تر بنظر می رسند. کارسینوم سلول بازال به آهستگی رشد می کند و برای رسیدن به اندازه ی نسبتاً قابل ملاحظه، ماهها و حتی سالها زمان لازم دارد. هر چند گسترش به بقیه ی بافتهای بدن در کارسینوم سلول بازال نادر است ، ولی اگر نزدیک به اندامهایی چون چشم، گوش و بینی باشد ، می تواند به آنها آسیب بزند و یا آنها را بدشکل سازد.

چگونه کارسینوم سلول بازال تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص مناسب، پزشکان معمولاً تمام یا قسمتی از محل ضایعه را با بیوپسی برمی دارند. اینکار معمولاً با تزریق ماده ی بیحسی و برداشتن نمونه از طریق تراشیدن یک تکه از پوست انجام می شود. از این روش به shaving biopsy یاد می شود.پوستی که با این روش برداشته می شود زیر میکروسکپ از نظر سرطانی بودن بررسی می گردد. 

چگونه کارسینوم سلول بازال درمان می شود؟

روش های بسیاری برای درمان موفقیت آمیز کارسینوم سلول بازال با شانس خوب بهبودی ۹۰ درصد و بالاتر وجود دارد. هدف پزشکان برداشتن یا تخریب کامل سرطان با حداقل اسکار(زخم) بعد از عمل است. برای برنامه ریزی مناسب درمانی برای هر بیمار پزشکان  مواردی همچون محل ضایعه ، اندازه ی آن ،شانس ایجاد اسکار، سن ، سلامت عمومی و تاریخچه ی پزشکی بیمار را در نظر می گیرند.

روشهای مورد استفاده برای درمان کارسینوم سلول بازال

·    کورتاژ(تراشیدن) و Desiccation : متخصصین پوست اغلب این روش را که درآوردن کارسینوم سلول بازال با یک وسیله ی قاشقی شکل به نام کورت است ، ترجیح می دهند.  Desiccation  استفاده از جریان الکتریکی برای کنترل خونریزی و ازبین بردن سلول های باقیمانده ی سرطانی است. پوست بدون بخیه زدن ترمیم می شود. این تکنیک بیشتر مناسب سرطانهای کوچک در نقاط کم خطر مثل تنه و اندامها است. 

·    برداشتن به شیوه ی جراحی: در این روش تومور بوسیله ی جراحی برداشته و محل بخیه می گردد.

·    درمان بوسیله ی رادیاسیون(اشعه درمانی): پزشکان اغلب از این شیوه برای سرطانهایی استفاده می کنند که درمان به شیوه ی جراحی در آن نواحی مشکل است. برای حصول یک نتیجه ی خوب از نظر زیبایی عموماً به جلسات متعدد درمانی حتی ۲۵ تا ۳۰ جلسه نیاز است. 

·    Cryosurgery : بعضی از پزشکان که آموزش لازم برای استفاده از این روش را دیده اند، از طریق منجمد کردن سلولهای سرطانی به نتایج خوبی دست می یابند.

·    جراحی میکروسکپی موهز  Mohs micrographic surgery: نام بهتر این روش( برداشتن کانسر) که به  نام ابداع کننده ی آن دکتر فردریک موهز ثبت شده است، microscopic controlled excision است. جراح تکه ی کوچکی ازسرطان پوست را محتاطانه برمی دارد و در اثنای جراحی را از طریق میکروسکپ مورد بررسی قرار می دهد. زنجیره ی برش و بررسی میکروسکپی مرتب تکرار می گردد تا کارسینوم سلول بازال کاملاً شناسایی و برداشته شود ، بدون اینکه تخمین و یا حدس اولیه ای نسبت به عرض و عمق توده سرطانی داشته باشیم. در این شیوه حداقل بافت سالم اطراف برداشته می شود. میزان بهبودی بسیار بالا بوده و تا ۹۸ درصد میرسد. روش موهز برای کارسینوم های سلول بازال بزرگ ، آنهایی که متعاقب عمل قبلی عود کرده اند یا ضایعاتی که تجربه احتمال بالای عود در این مناطق بعد از درمان با روشهای دیگر را نشان می دهد ، ارجح است. این مناطق پوست سر ، پیشانی ، گوش ها و گوشه های بینی را شامل می گردد.  در مواردی که نیاز به برداشتن مقدار زیادی از بافتها می باشد ، جراحانی که این روش را انجام می دهند از همکاری یک جراح پلاستیک  در حین عمل بهره می گیرند تا بعد از عمل بهترین نتیجه ی قابل حصول از نظر ظاهری حاصل گردد.

چگونه می توان از کارسینوم سلول بازال پیشگیری کرد؟

اجتناب از نور آفتاب در افراد حساس بهترین راه برای کاهش خطر انواع مختلف سرطان پوست است. پایش منظم افراد مستعد به بیماری، هم با خودآزمایی و هم از طریق معاینات بالینی ، روش خوبی برای افراد در معرض خطر بالا می باشد. افرادی که در حال حاضر به یکی از انواع  سرطان پوست مبتلا هستند ،  باید آزمایشات و معاینات مرتب پزشکی داشته باشند.

روش های پیشگیری :

·  محدود کردن قرار گرفتن در معرض نور آفتاب در تعطیلات

·  اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور آفتاب بدون استفاده از وسایل محافظتی در زمانهایی که حداکثر تابش اشعه وجود دارد .

·  استفاده از کلاه های با لبه ی پهن و لباسهایی که کاملاً بدن را بپوشاند، در هنگام بیرون رفتن و قرار گرفتن در معرض آفتاب.

·  استفاده از کرمهای ضد،آفتاب با خاصیت مقاومت در برابر آب که SPF (درجه ی محافظت در برابر آفتاب) آنها ۳۰ و یا بالاتر باشد.

·  انجام معاینات و آزمایشات مرتب پزشکی و معاینه ی هر ضایعه ی پوستی مشکوک توسط پزشک.

کارسینوم سلول سنگفرشی

کارسینوم سلول سنگفرشی چیست؟

· کارسینوم سلول سنگفرشی سرطانی است که از سلولهای سنگفرشی پوست شروع می شود.این سلولها نازک، صاف بوده و در زیر میکروسکپ شبیه فلس ماهی بنظر می رسند. کلمه ی squamous (سنگفرشی) از کلمه ی لاتین squama  به معنی فلس ماهی یا مار گرفته شده است. سلولهای سنگفرشی در بافتهایی که سطح پوست را می سازند، پوشش ارگانهای توخالی بدن و مجاری دستگاه تنفس و گوارش یافت می شوند. بنابراین کارسینوم سلول سنگفرشی می تواند در هر یک از این ارگانها حادث شود. کارسینوم سلول سنگفرشی پوست بطور تقریبی شیوعی حدود یک چهارم سرطان سلول بازال دارد. پوست روشن و یک تاریخچه ی قرار گرفتن در معرض نور آفتاب در مورد این سرطان بعنوان عوامل مستعد کننده حتی از کارسینوم سلول بازال نیز مهمتر است. مردان بیش از زنان به این سرطان مبتلا می شوند. الگوی لباس پوشیدن و مدل مو ممکن است در این زمینه نقش داشته باشند. زنانی که که موهایشان روی گوش آنها را می پوشاند خیلی کمتر از آقایان به کارسینوم سلول سنگفرشی در این ناحیه مبتلا می گردند.

عوامل خطر ایجاد کارسینوم سلول سنگفرشی پوست چیست؟

·    مهمترین عامل ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی پوست قرار گرفتن در معرض نور آفتاب است.بسیاری از این سرطانها ار یک سری ضایعات پیش سرطانی بنان کراتوز آکتینیک یا آفتابی بوجود می آیند. این ضایعات سالها بعد از اسیب ایجاد شده در پوست در نقاطی مانند پیشانی ، گونه ها  و پشت دست ها ایجاد می گردند. آسیب ناشی از آفتاب سالها طول می کشد تا ایجاد سرطان پوست کند. بنابراین این موضوع زیاد دیده می شود که کسانی که در سنین ۲۰ – ۳۰ سالگی مواجهه ی طولانی با نور آفتاب را متوقف کرده اند، دهه ها بعد ضایعات پیش سرطانی و یا سرطانی در پوست آنها ایجاد شود.

چگونه می توان کارسینوم سلول سنگفرشی را تشخیص داد؟

·     پزشکان برای تشخیص این سرطان همانند کارسینوم سلول بازال از روش نمونه برداری استفاده می کنند. برای اینکار با تزریق بیحسی موضعی ، یک تکه از پوست با یک تیغه ی حلقوی درآورده می شود.به این روش punch biopsy اطلاق می شود. پوست برداشته شده زیر میکروسکپ از لحاظ سلولهای سرطانی بررسی می شود.

درمان کارسینوم سلول سنگفرشی چگونه است؟

·     روشهای درمان کارسینوم سلول سنگفرشی مشابه کارسینوم سلول بازال است. احتمال متاستاز در مورد کارسینوم سلول سنگفرشی این نکته را حائز اهمیت می سازد که این سرطان در مراحل ابتدایی تشخیص داده و درمان شود.

راه پیشگیری از بروز کارسینوم سلول سنگفرشی  چیست؟

اصل کلیدی پیشگیری از ایجاد کارسینوم سلول سنگفرشی محدود کردن مواجهه با نور آفتاب است. که این موضوع حتی نسبت به کارسینوم سلول بازال از اهمیت بیشتری برخوردار است.

تکنیکهای پیشگیری معمول همانند کارسینوم سلول بازال است:

·  محدود کردن مواجهه با نور آفتا ب در تعطیلات

·  اجتناب از مواجهه با نور آفتاب بدون داشتن پوشش محافظ  در زمانهای اوج میزان اشعه(ساعتهای حدود ظهر)

·  استفاده از کلاه های با لبه ی پهن و پوشیدن لباسهایی که کاملاً بدن را بپوشاند، در هنگام بیرون رفتن و قرار گرفتن در معرض آفتاب.

·  استفاده از کرمهای ضدآفتاب با خاصیت مقاومت در برابر آب که SPF (درجه ی محافظت در برابر آفتاب) آنها ۳۰ و یا بالاتر باشد.

·  انجام معاینات و آزمایشات مرتب پزشکی و معاینه ی هر ضایعه ی پوستی مشکوک توسط پزشک.

پیش آگهی سرطان پوست نسبت به سایر سرطانها بهتر است. این سرطان عموماً قابل معالجه است. با این حال کسانی که سرطان پوست آنها کاملاً هم درمان شده باشد ، در مقایسه با دیگران برای ایجاد یک سرطان پوستی جدید مستعدتر هستند. این موضوع اهمیت انجام خودآزمایی توسط بیماران و انجام معاینات مرتب پزشکی را یادآور می سازد.

دانستنیهای سرطان پوست

پوست بزرگ‌ترین عضو بدن است که وظایف متعددی را بر عهده دارد. سرطان پوست یکی از مشکلات پوستی است که متاسفانه در سال‌های اخیر روند رو به گسترشی داشته است. در سرطان پوست سلول‌های بدخیم که از بافت پوست نشأت می‌گیرند به طور نامنظم و فزاینده‌ای تکثیر و به طریقی از سیستم ایمنی و دفاعی بدن عبور می‌کنند بدون این‌که موجب عکس‌العمل تدافعی و تهاجمی در سیستم ایمنی بدن شوند.

مهم‌ترین عامل ایجاد سرطان پوست، جهش در سلول بر‌اثر اشعه ماورای بنفش خورشید است با توجه به نوع سلول پوستی که دچار جهش ژنی شده است اشکال مختلفی از سرطان پوست به‌وجود می‌آید که هر کدام نشانه‌ها و عوارض خاص خود را دارند.

بدخیم‌ترین

ملانوم پوستی از ملانوسیت‌های پوست که استحاله بدخیمی پیدا کرده‌اند منشا می‌گیرد. ملانوسیت‌ها رنگدانه تیره پوست، مو، چشم و خال‌های بدن را تولید می‌کنند. از این رو تومورهای ملانوما اکثراً قهوه‌ای یا سیاه است. ولی در موارد معدودی نیز سرطان‌های ملانوم رنگدانه تولید نکرده و به رنگ پوست صورتی قرمز یا بنفش ظاهر می‌شوند. این سرطان از بدخیم‌ترین سرطان‌های پوست محسوب می‌شود. شیوع ملانوما در دهه‌های اخیر رو به افزایش بوده، به‌طوری که در دنیای صنعتی به عنوان یک سرطان شایع مطرح است. علت اصلی ملانوم ناشناخته است. اما عوامل متعددی از جمله عوامل ژنتیکی، تابش اشعه ماورای بنفش و تماس‌های محیطی در ایجاد این بیماری دخیل است. ملانوم با انتشار سطحی، ملانوم گره ای(ندولر) و ملانوم آکرال از انواع این سرطان محسوب می‌شود.

علائم و نشانه‌ها

اغلب اولین علامت ملانوما، تغییر در شکل، اندازه و رنگ در خال موجود است. اکثر ملانوماها یک حاشیه سیاه یا آبی متمایل به سیاه دارند. ملانوما همچنین به شکل خال‌های جدید سیاه، غیر طبیعی و با ظاهر بدشکل ظاهر می‌شود. در بیشتر ملانوما‌های پیشرفته، کیفیت و قوام خال تغییر می‌کند برای مثال سفت شده و حجیم می‌شود و از خال‌های معمولی متفاوت به نظر می‌رسد. اکثر تومورهای پیشرفته خارش، التهاب و خونریزی دارند ولی معمولا ملانوماها درد ندارند.

در ملانوم سطحی لکه‌ای به صورت لکه‌ای مسطح یا کمی بر آمده با حاشیه نامنظم ظاهر می‌شود. این لکه ممکن است به رنگ‌ها‌ی قهوه‌ای، سیاه، قرمز، آبی یا سفید نیز ظاهر شود. ملانوم گره‌ای معمولا جنبه تهاجمی داشته و زمانی تشخیص داده می‌شود که سطح آن بر آمده شده است. رنگ این گره‌ها اکثرا سیاه و بعضی اوقات آبی، خاکستری، سفید، قهوه‌ای، برنزه، قرمز یا همرنگ پوست است. این نوع سرطان معمولاً در تنه، پا، دست افراد مسن و روی سر مردان دیده می‌شود. این نوع سرطان شدیدترین و تهاجمی‌ترین نوع سرطان ملانوم است.

درمان

ملانوما اگر زود تشخیص داده شود درمان آن صد درصد امکان پذیر است؛ اما چنانچه حالت تهاجمی پیدا کرده و به سایر بافت‌های بدن سرایت کند، درمان آن امکان پذیر نخواهد بود. درمان ملانوما بستگی به وسعت بیماری، سن بیمار، سلامت عمومی و سایر عوامل دارد. فرد مبتلا ممکن است تحت درمان جراحی، شیمی درمانی، درمان بیولوژیک، رادیوتراپی یا ترکیبی از این درمان‌ها قرار گیرد. افراد مبتلا به ملانوما اغلب توسط یک تیم متخصص درمان می‌شوند. تیم درمانی شامل متخصص پوست، جراح، انکولوژیست، رادیوتراپیست و نهایتا جراح پلاستیک است.

مراقب باشید

برخی افراد بیشتر احتمال ابتلا به ملانوما را دارند، اگر هر یک از شرایط زیر را دارید باید بیشتر مراقب خود باشید

-‌‌ تعداد خال‌های معمولی بدنتان زیاد (بیش از ۵۰ عدد) باشد در این حالت خطر بروز ملانوما افزایش می‌یابد.

-‌ ملانوما در افراد با پوست روشن یا افرادی که دچار آفتاب سوختگی شده یا افراد دارای کک و مک، زیاد دیده می‌شود.(این افراد اغلب موهای روشن و قرمز و چشمان آبی دارند.) سفید پوستان بیشتر از سیاه‌پوستان به ملانوما مبتلا می‌شوند زیرا پوست‌های روشن خیلی در برابر آفتاب صدمه می‌بیند.

-‌ افرادی که تحت درمان ملانوما قرار دارند، خطر بیشتری برای ابتلا به ملانومای ثانویه دارند.

-‌ افرادی که دارای یک یا چند سرطان پوستی هستند نیز در معرض خطر بیشتر ابتلا به ملانوما قرار دارند.

- گاهی اوقات ملانوما فامیلی بوده و داشتن دو یا چند عضو خانواده مبتلا، عامل خطر به حساب می‌آید. زمانی که ملانوما در یکی از اعضای خانواده به‌وجود می‌آید، همه افراد باید به‌طور منظم، توسط پزشک کنترل شوند.

-‌ افرادی که سیستم ایمنی آنان توسط سرطان، داروهای دریافتی به‌دنبال پیوند عضو و ابتلا به ویروس ایدز تضعیف شده است،درمعرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری قرار دارند.

-‌‌ افرادی که دچار حداقل یک آفتاب سوختگی در زمان کودکی یا نوجوانی شده‌اند، بیشتر در معرض ابتلا به ملانوما هستند.

-‌ رابطه مستقیمی بین ابتلا به ملانوما با طول مدت زمانی که فرد در مقابل اشعه خورشید قرار گرفته، وجود دارد.

متاسفانه اگر در هیچ چیز با کشورهای جهان اول برابری نکنیم اما آمار علل مرگ و میر کشورمان درست مانند آنهاست و رتبه ی دوم به سرطان اختصاص دارد که البته ارقام قابل توجهی را هم نشان می دهد. همین نگرانی حساسیت این موضوع را روشن می کند. بنابراین شاید بد نباشد که فرصتی را هم به بحث در این مورد اختصاص دهیم. سرطان پوست یکی از نگران کننده ترین سرطان هاست . چراکه ممکن است در ظاهر فقط به صورت یک خال یا زگیل باشد و توجه کسی را به خود جلب نکند اما از درون ریشه دوانده و به مراحل بالایی از بیماری رسیده باشد. همین عدم توجه شانس درمان به موقع را از بیمار گرفته و درصد بهبود پذیری را کاهش می دهد. به طوریکه اگر به احشا رسیده باشد معمولا قابل جراحی نیست و به شیمی درمانی نیز به سختی پاسخ می دهد. اما در صورت درمان به موقع، به راحتی درمان پذیر است.

• سرطان پوست؟؟

تا کنون سه نوع سرطان پوست شناخته شده است که هرکدام مربوط به لایه های مختلفی از پوست می باشند.
بازال سل کارسینوما که  از رشد سرطانی سلول های لایه ی بازال (یا تکثیر شونده) ایجاد می شود و به ندرت به بخش های دیگر بدن نفوذ می کند و این جای امیدواری زیادی است.
اسکواموس سل کارسینوما که مربوط به سلول های لایه خارجی اپیدرمیس می باشد .این سرطان نسبت به نوع بازال شیوع بیشتری دارد اما همچنان احتمال نفوذ بسیار کم است.
نوع نگران کننده ملانوما می باشد که بسیار جدی است و احتمال متاستاز (نفوذ به بافت های دیگر)و پیشرفت بالایی دارد. بنابراین بیشتر به این نوع خاص که مربوط به سلول های رنگ ساز پوست (ملانین) می باشد می پردازیم:

• آیا من هم در خطر این سرطان هستم؟

در بیماری پیچیده ای مثل سرطان آنقدر عوامل مختلف دخیل اند که به هیچ وجه نمی توان قضاوت کرد. اما به هر حال ریسک فاکتورها یا عوامل خطرسازی شناخته شده اند که دانستن آنها می تواند کمک زیادی کند.

. سابقه ی خانوادگی: ژنتیک در سرطان بسیار اهمیت دارد. بنابراین با اینکه این بیماری به ارث نمی رسد اما سابقه ی خانوادگی برای انواع آن مهم است و می تواند جهت تشخیص را تغییر دهد. به ویژه که درگیری اشخاص دیگر هم با همان نوع سرطان باشد. همیچنین در فردی که قبلا یکبار دچار این بیماری و درمان شده است، ریسک ابتلا برای بار دوم بیشتر می شود.

 طبیعت فرد: معمولا در افراد با پوست بسیار روشن و حساس ، چشمان آبی یا رنگ های بسیار روشن و موهای بلُند یا قرمز ، بیشتر دیده می شود. مردم کشور ما در این دسته افراد قرار نمی گیرند و این جای خوشحالی است اما مصونیت ایجاد نمی کند. همچنین در کسانی که تعداد زیادی خال (بیش از ۵۰ عدد) یا زگیل روی پوست خود دارند احتمال تغییر شکل این ضایعات و سرطانی شدن آنها بیشتر است.

. سن: بیشتر سرطان ها با افزایش سن مجال بیشتری برای ظهور پیدا می کنند. برای سرطان پوست هم مرز ۵۰ سالگی مشخص شده است. بدیهی است که این به این معنی نیست که در سنین پایین تر امکان ابتلا وجود ندارد.

 سیستم ایمنی: سرطان از جمله بیماری هایی است که بسیار با سیستم ایمنی فرد در ارتباط است. چراکه روزانه چندین و چندین تغییر تومورزا در بدن ما اتفاق می افتد که توسط سیستم ایمنی خنثی می شوند. بنابراین در کسانی که به هر نحوی، مادرزادی یا در اثر استفاده از دارویی خاص ، دچار نقص سیستم ایمنی شده اند باید مراقبت بیشتری انجام گیرد.

. محل زندگی: حتما شنیده اید که در مناطقی از استرالیا که لایه ی ازن نازک شده است این سرطان شیوع بیشتری دارد . این به دلیل بخشی از اشعه ی UV می باشد. UV از سه بخش A، Bو C تشکیل شده است که به ترتیب خطرناک تر می شوند. UVC که از همه خطرناک تر است به صورت کامل توسط ازن جذب می شود و در منطقه ای با پوشش ازن کافی خطری ندارد. UVB اشعه ی سرطان زای خورشید است که جذب ازن هم نمی شود. هرچند که این اشعه به سنتز ویتامین دی در پوست کمک می کند اما به دلیل خطراتی که دارد سعی به محافظت در برابر آن می شود. کرم های ضدآفتاب با SPF بالاتر از ۱۵ در صورتی که به موقع و با ضخامت کافی استفاده شوند می توانند از نفوذ این اشعه جلوگیری کنند. UVA به جز پیرپوستی خطر دیگری ندارد و این همان اشعه ای است که باعث برنزه شدن تدریجی می شود . اما بعضی شواهد درمورد دخیل بودن این اشعه نیز در سرطان صحبت می کنند که هرچند هنوز محکم نیست اما قابل تأمل است . تنها برخی از کرم های ضدآفتاب می توانند جلوی نفوذ این اشعه را بگیرند.

 شیوه ی زندگی: همیشه سعی بر این است که از شرایط سرطان زا دوری شود. استفاده از نور خورشید بدون حفاظ و به مدت طولانی به منظور برنزه شدن ویا استفاده از UVهای مصنوعی Tanning و همچنین جراحی های پلاستیک متناوب می تواند ریسک ابتلابه این بیماری را بالا ببرد.

• چگونه خود را چکاپ کنیم؟

بهترین زمان برای بررسی پوست ، بعد از حمام است که پوست بدن عاری از هرگونه آلودگی یا آرایش می باشد. توجه داشته باشید که سرطان پوست می تواند در هر جایی اتفاق بیفتد بنابراین تمام بدن حتی درون چشم ، لابه لای موها و ناحیه ی ژنیتال هم باید بررسی شود.

سعی کنید با بدن خود آشنا شوید . از آینه ی تمام قد استفاده کنید. هر گونه تغییری در رنگ ، اندازه ، شکل، مکان و یا تعداد خال ها یا زگیل ها می تواند نشانه ای باشد. همچنین اگر در قسمتی از بدنتان پوستتان تغییر شکلی داده باشد که قرینه ی آن وجود نداشته باشد. ملانوما معمولا زمانی آشکار می شود که قطر یک یا چندین خال در بدن به بیش از ۵ میلی متر رسیده باشد.

اما تمام این ها به این معنی نیست که نگران شوید. چراکه ممکن است تمام این علائم تنها تغییرات طبیعی پوست باشد . پس بعد از مشاهده ی علائم و برطرف نشدن آنها در طول دو هفته، تنها به پزشک مراجعه و علت نگرانی خود را بیان کنید. پزشک با معاینه و یا بیوپسی می تواند علت نگرانی شما را رفع کند. در این صورت می توانید به یک درمان به موقع و در نتیجه اثربخش امیدوار باشید.

---