پرکاری تیروئید

تپش قلب، عصبانیت، تحریک‌پذیری، عرق کردن زیاد، احساس گرمای بیش از حد، لرزش دستان و چشم‌های بیرون زده و خیره از علائم بیماری پرکاری تیروئید است. 

هورمون‌های تیروئید، تولید انرژی و حرارت در بدن را افزایش می‌دهند و به همین دلیل فرد دچار بیماری پرکاری تیروئید، اشتهای زیادی دارد ولی روز به روز لاغر می‌شود و به دلیل هدر رفتن انرژی احساس خستگی دائمی دارد.

در افراد پیر علائم ممکن است به کلی متفاوت باشد و بیماری با اختلال رفتاری مثل بی‌تفاوتی و ضعیف شدن عضلات یا کاهش وزن تظاهر کند. این بیماری که در زنان چند برابر مردان شیوع دارد، اگر بموقع تشخیص داده شود درمان‌های خوب و موثری دارد. برای تشخیص این بیماری با آزمایش خون، سطح هورمون‌های تیروئید سنجیده می‌شود و در صورت بالا بودن این هورمون‌ها در خون بیماری تشخیص داده شده و درمان شروع می‌شود.

انواع درمان

درمان دارویی: داروهایی مثل متی مازول و پروپیل تیوراسیل که به شکل قرص هستند، باعث کاهش تولید هورمون‌های تیروئید می‌شوند. با مصرف این داروها بیماری بخوبی مهار می‌شود. بیمار باید به مدت 18 ماه از دارو استفاده کند و سپس در صورت صلاحدید پزشک می‌تواند مصرف دارو را قطع کند. حدود نیمی از بیماران بعد از قطع دارو بهبود دائمی پیدا می‌کنند و نیمی دیگر دچار عود بیماری می‌شوند که نیاز به درمان‌ دارند.

ید رادیواکتیو: ید رادیواکتیو یکی از بهترین درمان‌های این بیماری است. بعد از تزریق این ماده به بدن بیمار غده تیروئید تقریبا تمام آن را جذب می‌کند و در عرض چند روز تخریب می‌شود. این روش میزان موفقیت بالایی دارد، ولی در برخی موارد باعث کم کاری تیروئید می‌شود.

جراحی: راه سوم درمان پرکاری تیروئید، جراحی است. در این روش بخش زیادی از غده تیروئید را به روش جراحی از بدن بیمار خارج می‌کنند و بخش کمی را باقی می‌گذارند. این روش اگر توسط جراح ماهری صوررت گیرد دارای عوارض کمی است. از طرفی احتمال کم‌کاری تیروئید در این روش کمتر است.

---