سنگ غدد بزاقی
تشخیص
تشخیص بر مبنای شرح حال و معاینه بیمار است. اگر سنگ نزدیک به مدخل مجرای غده بزاقی باشد ممکن است طی معاینه قابل لمس باشد اما اگر عمقی‌تر واقع شده باشد، قابل لمس نیست. در صورت لزوم عکسبرداری، رادیولوژی یا سونوگرافی و سی‌تی‌اسکن همراه با سیالوگرافی وجود سنگ را اثبات می‌کنند.
درمان
هدف اصلی، خارج کردن سنگ است، اما از آنجایی که سنگ باعث التهاب و عفونت شده است، بهتر است قبل از هر اقدامی آنتی‌بیوتیک مصرف شود. این امر التهاب ناحیه را کمتر کرده و امکان تخلیه سنگ را به طریقه غیرجراحی افزایش می‌دهد. اگر سنگ نزدیک به مدخل مجرای بزاقی باشد می‌توان با گشاد کردن مجرا آن را از طریق داخل دهان خارج کرد، اما اگر در قسمت‌های عمقی‌تر واقع شده باشد، به‌دلیل قرار گرفتن اعضا و ساختمان‌های حیاتی و مهم در این ناحیه، امکان دستکاری کردن وجود ندارد و در این صورت باید کل غده بزاقی را همراه با سنگ خارج کرد. خارج کردن غده بزاقی باعث خشکی دهان نمی‌شود، چرا که سایر غدد بزاقی همچنان به تولید و ترشح بزاق مشغولند. چند مورد از سنگ‌شکن برای خرد کردن سنگ غده بزاقی استفاده شده تا قطعات خرد شده از مجرا به داخل دهان تخلیه شوند.
