عفونت ادراری

دستگاه ادراری شامل کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و مجرای ادرار است. از آنجا که این دستگاه با محیط خارج از بدن مرتبط است و از طرفی ادرار ساعت‌ها در مثانه ساکن می‌ماند، محیط مناسبی برای رشد باکتری‌هاست. به‌این ترتیب عفونت‌های دستگاه ادراری یکی از رایج‌ترین بیماری‌های بشر است که در خانم‌ها به خاطر کوتاه بودن مجرای خروجی ادرار بسیار شایع‌تر است.

نشانه‌های بیماری

نشانه‌های اصلی این بیماری سوزش و تکرر ادرار و درد زیر شکم است که در اثر تحریک مثانه و مجرای خروجی ادرار به وسیله باکتری‌ها ایجاد می‌شود. اگر باکتری‌ها فرصت کنند و به سوی کلیه‌ها هجوم ببرند (از طریق حالب‌ها که مجرای بین مثانه و کلیه‌ها هستند‌) بیمار دچار تب و لرز و درد پهلوها شده و بسیار بدحال می‌شود.

تشخیص عفونت ادراری خیلی سخت نیست. علائم مشخصی که برشمرده شد، پزشک را مشکوک به بیماری می‌کند و با آزمایش ادرار شامل بررسی میکروسکوپی ادرار و کشت ادرار تشخیص، مسجل می‌شود.

خوشبختانه در آزمایشگاه بعد از کشت ادرار که حدود 2شبانه روز طول می‌کشد، می‌توان تاثیر انواع آنتی‌بیوتیک‌ها روی میکروب‌های کشت شده را مشخص کرد و بدین ترتیب بهترین آنتی‌بیوتیک‌ها را برای درمان بیماری انتخاب کرد.

درمان

درمان عفونت ادراری در خانم‌های جوانی که برای اولین بار دچار این بیماری می‌شوند مصرف آنتی‌بیوتیک مناسب به مدت 3 روز است. اگر بیماری عود کند یا سن بیمار بالای 65 سال باشد و در بیماران دچار دیابت طول درمان 7 روز یا بیشتر است. عفونت‌های ادراری در مردان نیز باید با دقت و به مدت حداقل 7 روز با آنتی‌بیوتیک مناسب درمان شود.

متاسفانه موارد زیادی وجود دارد که بعد از چند هفته مجددا فرد دچار علائم عفونت ادراری می‌شود و بیماری عود می‌کند.

در این موارد علاوه بر کشت ادرار و درمان مناسب بهتر است بیماری‌هایی که می‌توانند فرد را مستعد به عفونت ادراری کنند بررسی شود.

سیپروفلوکسامین، کوتریموکسازول، جنتامایسین، آمیکاسین ونیتروفورانتوئین از جمله آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که در عفونت ادراری موثر هستند، زیرا در ادرار با غلظت زیاد ترشح می‌شوند و بهتر روی باکتری‌ها تاثیر می‌گذارند.

البته براساس نتیجه کشت ادرار که مقاومت به داروها را نشان می‌دهد پزشک می‌تواند انواع دیگری از داروها را مورد استفاده قرار دهد.