کوآموکسی‌کلاو ، آنتی‌بیوتیک پر‌مصرف
در واقع آنتی‌بیوتیک آموکسی‌سیلین که برای اکثر قریب به اتفاق مردم شناخته شده است توانایی از بین بردن برخی از باکتری‌ها را ندارد چراکه برخی از باکتری‌ها با داشتن آنزیمی به نام بتا لاکتاماز، هسته بتا لاکتام موجود در پنی‌سیلین‌ها (که آموکسی‌سیلین نوعی از آنهاست) را غیرفعال می‌کنند و کارایی آنتی‌بیوتیک را از بین می‌برند. در چنین مواردی نوعی داروی دیگر باید اضافه شود تا بر این نوع باکتری‌ها نیز اثر کند. اسید کلاولانیک دارویی است که بر آموکسی‌سیلین اضافه می‌شود تا بتواند با مهار بتالاکتاماز باکتری‌ها، این اسلحه باکتری‌ها را بی‌اثر کند و آموکسی‌سیلین بتواند آنها را از بین ببرد و به این ترتیب با طیف بیشتری از باکتری‌های ایجادکننده عفونت مبارزه کند. این در حالی است که خود اسید کلاولانیک در درمان عفونت به تنهایی موثر نیست.
عفونت‌های دستگاه تنفس تحتانی، عفونت گوش میانی، سینوزیت، عفونت‌های ادراری و... از جمله موارد مصرف کوآموکسی‌کلاو هستند. معمولا کوآموکسی کلاو در دوزهای منقسم هر 8 ساعت تجویز می‌شود و میزان دوز آن بسته به سن و وزن بیمار و نیز شدت عفونت متغیر است. در کودکان معمولا شکل سوسپانسیون و در بزرگسالان شکل قرص آن مصرف می‌شود. دوره مصرف کوآموکسی کلاو باید به طور کامل تکمیل شود و قطع مصرف آن پیش از اتمام میزان تجویز شده توسط پزشک می‌تواند منجر به عود علائم شود. در صورت مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند پروفن و آسپرین یا داروهای ضدانعقاد خون نظیر وارفارین و نیز قرص‌های پیشگیری از بارداری حتما باید پزشک خودرا مطلع کرد.
مصرف کوآموکسی کلاو چه عوارضی را در پی دارد؟
مصرف طولانی‌مدت آنتی‌بیوتیک‌های خانواده پنی‌سیلین می‌تواند عوارضی مانند اختلال عملکرد کبدی و زردی را به دنبال داشته باشد. بروز واکنش‌های حساسیتی مانند تورم لب‌ها و چشم‌ها، کهیر و نیز زخم‌ها یا ترشحات غیرطبیعی مخاط دهان و واژن و نیز بروز سردرد، اسهال و... همه می‌تواند از عوارض دارو باشد که در این صورت باید دارو قطع و با پزشک تماس گرفته شود. یکی از شایع‌ترین عوارض مصرف کوآموکسی کلاو ایجاد اسهال است که در واقع نوعی واکنش طبیعی بدن به دوز بالای کلاولانیک اسید است. در صورت بروز اسهال دارو باید قطع شود که البته مصرف ماست برای جلوگیری از اسهال ناشی از این دارو بسیار مفید است.
