عفونت و پارگی پرده گوش
گوش دارای سه بخش خارجی، میانی و داخلی است و عفونت در هر سه بخش به شکل‌‌های مختلفی بروز می کند.
عفونت گوش خارجی
عفونت در گوش خارجی به علت دست کاری گوش، یا بروز دمل‌‌های چرکی که در ابتدای گوش ایجاد و تمام مجرای گوش را فرا میگیرد، به وجود می آید. عمده علائم عفونت گوش خارجی درد شدید، گرفتگی و سنگینی گوش است. البته این عفونت، آسیبی به پرده گوش نمی‌‌رساند. در فصل تابستان میزان شیوع این عفونت به دلیل افزایش استفاده از استخر و شنا بالا می‌‌رود و به همین دلیل به «عفونت گوش شناگران» معروف است.
عفونت گوش خارجی نیز به صورت مزمن و قارچی شدن گوش بروز می کند که عمده علائم آن خارش گوش است و گوش روزانه چند ساعت دچار خارش می‌‌شود. عفونت قارچی گوش با معاینه گوش تشخیص داده می شود و راه درمان آن دور نگه داشتن گوش از آب به وسیله پنبه آغشته به وازلین یا استفاده از گوشی به خصوص در هنگام شنا و مصرف داروهای ضد قارچ و خارش است.
عفونت های گوش در تابستان به علت استفاده از استخر و شنا شایع تر است.
عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی، پرده گوش و فضای میانی گوش را در بر می گیرد که با سرماخوردگی ایجاد می شود. این نوع عفونت معمولا در کودکی و شیرخوارگی بروز می‌‌کند. عفونت با جمع شدن در پشت پرده گوش، باعث افزایش فشار به آن می‌‌شود که در صورت انتشار و تکثیر چرک، منجر به پاره شدن می شود. از علائم این نوع عفونت، سرماخوردگی، گوش درد و سنگین شدن گوش است. در معاینهٔ گوش، پرده گوش قبل از پارگی، کاملا قرمز است و با پاره شدن پرده گوش، چرک تمام گوش میانی و مجرای آن را فرا میگیرد. در صورت عدم درمان عفونت گوش و عدم مراجعه به متخصص، به دلیل مجاورت گوش در کنار مغز و اعصاب صورت، این عفونت منجر به فلج شدن صورت و در صورت سرایت عفونت به مغز، منجر به مننژیت شود.
عفونت گوش داخلی
بروز سرگیجه از عمده علائم عفونت گوش داخلی است که دلیل بروز این عفونت، عفونت گوش میانی ناشی از پارگی پرده و یا رسیدن عفونت از طریق خون به داخل گوش است.
