در سال 1951 در چنین روزی، طولانی ترین جراحی تاریخ پزشکی در “شیکاگو” آغاز شد.
در این جراحی که چهار روز به طول انجامید ، یک کیست غول آسای تخمدان از شکم یک زن خارج شد. وزن خانمی که جراحی روی او صورت گرفت حدود 308 کیلوگرم بود که پس از عمل جراحی به 154 کیلوگرم و دقیقا نصف وزن قبل از جراحی کاهش یافت.
همچنین در سال 1915 در چنین روزی سلسله آزمایش هایی برای کشف علت بیماری پلاگر توسط “جوزف گلدبرگ” آغاز شد.
در این مطالعات کلاسیک که با شرکت 12 زندانی داوطلب در زندان ایالتی “می سی سی پی” و از طریق حذف یک به یک غذاهای ضروری انجام گرفت، مشخص شد که کمبودهای تغذیه و رژیم غذایی فقیر از نظر مواد مغذی ، علت این بیماری است. روز 12 سپتامبر 1915 بود که یکی از زندانیان شرکت کننده در مطالعه “گلدبرگر”، دچار ضایعات پوستی بیماری بلاگر شد. این افراد به مدت چند ماه تحت رژیم غذایی کم پروتئین قرار گرفتند. بروز بیماری در این زندانی، گلد برگر را مطمئن ساخت که بیماری پلاگر،یک بیماری تغذیه ای است.
علایم اولیه و خفیف بیماری پلاگر به صورت یک سری علایم مبهم اما متعدد مانند قرمزی و زبری یا خشونت پوست، برجستگی و هیپرترونی پاپی ها و قرمزی زبان است. در مراحل و موارد شدید پلاگر، علایمی چون اسهال، اتساع شکم، قرمزی و مخملی رنگ زبان، همراه با افسردگی، فراموشی و سختی عضلانی ایجاد می شود. در پلاگر شدید و پیشرفته، به خصوص در مناطقی که در معرض نور خورشید قرار دارند، سطح پوست خشن و ناهموار می شود.
اسید نیکوتینیک (نیاسین) جزو ویتامین های گروه “بی ” B محسوب می شود. نیاسین مثل سایر ویتامین های گروه بی B در جگر، مخمر، گوشت، غلات کامل و بادام زمینی به مقدار قابل توجهی موجوداست. عواملی که باعث کمبود نیاسین و نیاسینامید می شود، مثل سایر ویتامین های گروه بی است و عمدتا در اثر فقر غذایی ایجاد می شود که منجر به بیماری پلاگر می شود. همچنین کمبود تریپتوفان در بدن و مواد غذایی هم در ایجاد این بیماری نقش دارد.
