کوچکی اندازه آلت و راه‌های افزایش آن

نارضایتی از اندازه آلت تناسلی یک مشکل شایع در بین آقایان است به گونه‌ای که ۳۰ درصد از مردان اندازه آلت خود را کوچک تصور می‌کنند. این نارضایی در ۴۰% موارد مربوط به طول، در ۱۵ % موارد مربوط به قطر (ضخامت) ودر ۴۵% موارد مربوط به هر دو مورد می‌شود.

در اکثر آقایان طول آلت در حالت خوابیده بین ۸ تا ۱۰. ۵ سانتی متر ودر حالت نعوظ بین ۱۲ تا ۱۵. ۵ سانتی متر است اما اگر انداره آلت در حالت نعوذ کمتر از ۷ سانتی متر یا در حالت خوابیده کمتر از ۴ سانتی متر باشد کاملا غیر طبیعی محسوب شده وسبب اشکال در هنگام نزدیکی می‌شود. به این اختلال میکروپنیس می‌گویند.

بسیاری از آقایان بر این باور هستند که هر چه آلت تناسلی بزرگ‌تر باشد، شریک جنسیشان در هنگام نزدیکی لذت بیشتری می‌برد. در حالیکه این یک باور غلط است. آنچه در این زمینه نقش اصلی را دارد، رفتار وشخصیت مرد واحساس متقابلی است که بین زن ومرد وجود دارد.

هر ساله تعداد زیادی از آقایانی که گمان می‌کنند اندازه آلتشان کوچک است جهت انجام اعمال جراحی بزرگ کردن آلت به پزشک مراجعه می‌کنند. این اعمال شامل افزایش قطر آلت با تزریق ژل یا افزایش ظاهری طول با تخلیه چربی اطراف آلت هستند.

تزریق ژل در آلت می‌تواند با عوارض بسیار وخیمی همچون عفونت، بدشکلی آلت واز دست رفتن کامل پوست آلت همراه باشد وبه هیچ وجه توصیه نمی‌شود. هنوز هیچ روش جراحی مطمئنی که سبب افزایش واقعی طول آلت شود کشف نشده وهمه اعمال موجود فقط طول ظاهری را افزایش می‌دهند.

اخیرا توجه زیادی به روشهای غیر جراحی برای بزرگ کردن آلت جلب شده است. وسایلی به نام کشنده یا اکستندر (extender) در بازار موجود هستند که با قرار دادن آلت در حالت کشش به مدت چندین ساعت در روز سبب افزایش طول آن می‌شوند. این وسایل با نامهای تجاری مختلفی همچون لارجر باکس (Larger Box)، آندروپنیس (Andropenis) گلدن ارکت (Golden Erect) وغیره در دسترس می‌باشند.

استفاده از این وسایل به مدت ۴تا ۶ ساعت در روز می‌تواند پس از ۴ تا ۶ ماه طول آلت را بین ۵. ۰ تا ۳ سانتی متر افزایش دهد. در سالهای اخیر تبلیغات وسیعی در خصوص ورزشهائی که سبب افزایش طول آلت می‌شوند به راه افتاده. یکی از این ورزش‌ها به این صورت انجام می‌شودکه ابتدا آلت به مدت ۱۰-۵ دقیقه در حوله گرم پیچیده می‌شود.

سپس انگشت شست و سبابه بصورت حلقه قاعده آلت را گرفته و با فشار به سمت سر آن کشیده می‌شوند تا آلت را در حالت کشش قرار دهند. این حرکت چندین بار در روز تکرار می‌شود. برخلاف اکستندر‌ها، هیچ مطالعه معتبری موثر بودن این روش را ثابت نکرده است. در مجموع با توجه به طالعات معتبر انجام شده، در بیمارانی که از اندازه آلت خود راضی نیستند استفاده از اکستندر‌ها به عنوان خط اول درمان نقابل توصیه است. هر چند باید توجه داشت که استفاده از این وسایل فقط طول آلت را افزایش می‌دهد و تاثیری بر قطر آن ندارد.

روش‌های کمک باروری

Assisted reproductive technology) ART) یا روشهای کمک باروری:

در مواردی که باروری با روش طبیعی صورت نمی‌گیرد خواه علت آن شناخته شده یا ناشناخته باشد روشهای کمک باروری برای افزایش قدرت باروری زوج به کمک خواهند آمد. در مورد تصمیم گیری برای اینکه از کدام روش در درمان استفاده شود فاکتورهای گوناگونی مانند طول مدت ناباروری، سن زوجین، آزمایش اسپرموگرام مرد، وضعیت تخمک گذاری و شرایط رحم بیماری‌های زمینه‌ای زن و شوهر، هزینه‌های درمان و... نقش دارند. (لینک مطلب)

محدودیت‌های تغذیه در کودکان زیر یک سال

مواد غذایی که ممکن است در شیرخوار زیر یک سال ایجاد حساسیت کنند:

• شیر گاو (در تهیه فرنی، جوشاندن شیر مقدار مواد آلرژن موجود در شیر را کمتر می‌کند)
• سفیده تخم مرغ
• انواع توت، کیوی، آلبالو، گیلاس و خربزه
• بادام زمینی

(لینک مطلب)

علائم پوستی اختلالات تیروئید

اختلال در عملکرد تیروئید باعث ایجاد علایمی در پوست، مخاط، مو و ناخن‌های بیمار می‌شود که این تظاهرات در پرکاری و کم کاری تیروئید متفاوت است.

پرکاری تیروئید:
دراثر افزایش فعالیت اعصاب سمپاتیک، گرمی پوست، گرگرفتگی، قرمزی کف دست و افزایش تعریق به خصوص در کف دست و پا دیده می‌شود پوست نرم و مخملی می‌شود خارش هم ازعلائم پرکاری تیروئید می‌باشد.

مو‌ها نازک هستند و در یک سوم افراد ریزش منتشر دیده می‌شود. ناخن‌ها شکننده و نازک هستند و گاهی به صورت قاشقی یا انیکولیزیس (خالی شدن زیر ناخن) در می‌آیند رشد ناخن‌ها بیشترشده است گاهی تیره شدن پوست به صورت منتشریا موضعی دیده می‌شود. تیره شدن پوست پلک‌ها هم شایع است.

از علائم دیگر پوستی که در همراهی با اختلالات تیروئید دیده می‌شود می‌توان به کهیر و لک وپیس (ویتیلیگو) و ریزش سکه‌ای اشاره کرد. ضخیم شدن پوست در ناحیه جلوی ساق که به نام می‌گزادم پرتیبیال خوانده می‌شود در افراد مبتلا به پرکاری تیروئید دیده می‌شود.

کم کاری تیروئید:
پوست در افراد مبتلا به کم کاری تیروئید سرد، رنگ پریده و متمایل به زرد می‌باشد. خشکی و خارش پوست نیز در این افراد شایع است. کاهش تعریق پوستی و کبودی و خون مردگی پوست هم از علایم دیگر کم کاری تیروئید می‌باشد.

افزایش ضخامت پوست در کف دست و پا و هم چنین خشکی شدید پوست بدن در بیماران کم کاری تیروئید ممکن است دیده شود، ورم کردن صورت و دست‌ها و پا‌ها و هم چنین کند بودن ترمیم زخم‌ها دراین افراد از علایم دیگرکم کاری تیروئید است.

ناخن‌ها شکننده هستند و رشد آن‌ها کاهش یافته است، مو‌ها شکننده، خشن و همراه با ریزش منتشر می‌باشند، ریزش قسمت خارجی ابرو‌ها از علایم کم کاری تیروئید است. بزرگ شدن زبان وعفونت قارچی دهان در افراد مبتلا به کم کاری تیروئید دیده می‌شود.

پانوشت: متن از جناب دکتر شهریار نظری - متخصص پوست و مو

تاثیر سرما و فصل زمستان بر بیماری‌های قلبی

با فرارسیدن فصل زمستان و سردشدن هوا تعداد بیماران قلبی که به بیمارستان‌ها و اورژانس یا مطب متخصص قلب و عروق مراجعه می‌کنند افزایش می‌یابد. لذا جهت اطلاع رسانی و آگاهی بیماران قلبی رعایت نکاتی مختصر ضروری بنظر می‌رسد. (لینک مطلب)

در مورد سندرم داون چه می دانید؟

سندرم داون (مونگولیسم) با شیوع یک مورد در هر ۷۰۰ زایمان منتج به تولد نوزاد زنده، به عنوان شایع‌ترین اختلال ژنتیکی شناخته می‌شود. درصدی از جنین‌های مبتلا به سندرم داون پیش از تولد می‌میرند. جنین‌های مبتلا به سندرم داون دارای یک کروموزوم اضافی ۲۱ هستند. با توجه به شیوع نسبتا زیاد سندرم داون، روش‌های گوناگونی برای نشخیص پیش از تولد این ناهنجاری ابداع شده است.

اما به دلایل متعدد (مانند احتمال خطر سقط جنین و هزینه زیاد انجام تست) امکان استفاده از این روش‌ها برای تمامی زنان باردار وجود ندارد به همین دلیل در سالیان اخیر انواع گوناگونی از روش‌های غربالگری برای شناسایی زنان بارداری که احتمال ابتلا جنین آنان به سندرم داون بالاست ابداع شده است. در صورتی که نتیجهٔ تست غربالگری مثبت باشد برای این گروه از زنان باردار تست‌های تشخیصی انجام می‌شود.

آمنیوسنتز و cvs (به دست آوردن سلول‌های جنینی و بررسی کروموزومی آن‌ها) از جمله تست‌های مذکور به شمار می‌روند. تفاوت روش‌های تشخیصی و غربالگری در این است که در تست تشخیصی یک نتیجهٔ مثبت به معنی وجود قطعی بیماری یا وضعیتی خاص است اما در تست غربالگری هدف از انجام تست ارزیابی ریسک وجود بیماری یا یک وضعیت خاص است. پس در تست‌های غربالگری یک نتیجهٔ مثبت تنها افزایش ریسک را نشان می‌دهد و این روش‌های تشخیصی بی‌خطر و کم هزینه‌اند.

بروز سندرم داون با سن زن باردار ارتباط مستقیم دارد به طوری ک خطر تولد نوزاد مبتلا به سندرم دارون تا سی سالگی تقریبا ثابت و حدود ۱ در ۱۰۰۰ است اما پس از آن به صورت تصاعدی افزایش می‌ابد به طوری که در ۳۵ سالگی به ۱ در ۲۵۰ و در چهل سالگی به ۱ در ۷۵ می‌رسد با این حال ۸۰% موارد سندرم داون در زنان زیر ۳۵ سال بروز می‌کند زیرا تعداد بارداری در این سنین بیشتر است پس نتیجه می‌گیریم تمام خانم‌های باردار صرف نظر از سن آن‌ها باید آزمایش‌های غربالگری سلامت جنین را انجام دهند.

انواع تست‌های سندرم داون:

مرحلهٔ اول:
بین هفته‌های ۱۱ تا ۱۳ بارداری مقدار کمی از خون مادر به منظور اندتازه گیری سطح پروتئین‌های خاصی که در طی بارداری تولید می‌گردند گرفته می‌شود. سونوگرافی NTنیز در این مرحله انجام می‌شود و با تلفیق نتایج سونوگرافی و آزمایش خون احتمال ابتلا جنین به سندرم داون و تریزومی ۱۸ و ۱۳ بررسی می‌گردد اگر نتایج نشان دهندهٔ ریسک بالای ابتلا جنین به هر یک از بیماری‌ها باشد تست تشخیصی CVS (نمونه برداری از پرزهای جفتی) برای تایید نتایج پیشنهاد می‌گردد.

مرحلهٔ دوم:
اگر نتایج مرحلهٔ اول نشان دهندهٔ ریسک بالایی نباشد مادر باید بین هفته‌های ۱۵ تا ۱۷ تست‌های مرحلهٔ دوم را انجام دهد.

از نتایج مرحلهٔ اول و دوم نتیجهٔ نهایی و کاملی به دست می‌آید که میزان ریسک ابتلا جنین به سندرم داون و تریزومی ۱۸ و اختلالات لولهٔ عصبی و سندرم SLOS و تشخیص عوارض نامطلوب بارداری را نشان می‌دهد.

تفسیر آزمایش‌ها:
آزمایش‌های غربالگری حساسترین تست‌ها از این نظر هستند و حدود ۹۰% تا ۹۵% موارد تریزومی ۱۸ و اختلالات لولهٔ عصبی و سندرم داون را تشخیص می‌دهند. در پایان ذکر این نکته ضروری می‌نماید که کالج طب زنان و زایمان امریکا توصیه می‌کند که تمامی زنان باردار در هر سنی مورد آزمایش‌های غربالگری قرار گیرند.

پانوشت: متن از خانم دکتر شهلا شفایی - متخصص زنان و زایمان

تیرگی دور چشم

یکی از شایع‌ترین شکایات در مورد مشکلات دور چشم، تیرگی دور چشم است. که علت آن اغلب ناشناخته است.‌گاه این مشکل را حتی در بچه‌ها می‌بینیم. تیرگی دور چشم اغلب زمینه ارثی و ژنتیکی دارد ولی می‌تواند علامتی از آلرژی در فرد باشد. هرچه پوست افراد تیره تر باشد معمولا تیرگی دور چشم شایع‌تر است.

گاه مشکلات داخلی مثل بیماری‌های تیرویید یا کم‌خونی فقر آهن، خستگی و کم‌خوابی نیز به تشدید تیرگی دور چشم کمک می‌کنند و در بررسی این بیماران باید به این مسایل هم توجه نمود. حلقه‌های تیره زیر چشم معمولا ربطی به ناراحتی‌های فیزیکی یا میزان خواب ندارند. این عارضه به چند فاکتور تشریحی بستگی دارد و ممکن است از خصوصیات خانوادگی باشد. پوست پلک‌ها نازک بوده و حاوی بافت چربی کمی است.

خونی که در عروق بزرگ نزدیک پوست پلک جریان دارد از بیرون پوست پیدا بوده و در پوست ایجاد رنگ تیره مایل به آبی می‌کند. همچنین ممکن است‌‌ همان موقع از عروق نشت خون به وجود آمده باشد، مثل واریس وریدهای اندام تحتانی باشد. حلقه‌های تیره هنگام خستگی یا پریدگی رنگ، در طول مدت قاعدگی و در ماه‌های آخر بارداری شدید‌تر است و ممکن است با بالا رفتن سن تغییر رنگ آشکار‌تر شده و به صورت دایمی در‌آید.

درمان:

۱- مزوتراپی:
یک از روش‌های نوین جهت درمان کبودی و پف زیر چشم می‌باشد. دراین روش با استفاده از داروهایی مانند ویتامینk، رتینول، ویتامینC، داروهای بازکننده عروق خونی مثل آرتی شوک، انواع اسیدهای میوه‌ای مثل گلیکولیک اسید و...... طی چند جلسه می‌توان این مشکل را برطرف نمود.

۲- کربوکسی تراپی:
در این روش با تزریق گاز co۲در زیر چشم با افزایش اکسیژن رسانی و رفع مشکلات عروقی تیرگی در چند جلسه برطرف می‌شود.

۳- سل تراپی:
در این روش با بهره گیری از سلول‌های خونی خود فرد با ۱ یا ۲ بار تزریق در سال می‌توان تیرگی را بر طرف نمود. در این روش علاوه بر تیرگی، گودی زیر چشم هم تا حد زیادی برطرف می‌شود. (گاهی اگر گودی زیاد باشد می‌توان ازچربی بدن فرد هم استفاده نمود.)

۴- استفاده از کرم‌های دور چشم:
مراقبت‌های دور چشم تاحدی تیرگی را کم می‌کند ولی تاثیر ۳ روش اول بیشتر است.

پانوشت: متن از جناب دکتر حسین رحیمی - پوست ، مو و زیبایی

تاثیرات الکل بر سیستم قلب و عروق

اتانول و بیماری فشارخون:
یکی از عوامل ایجاد فشارخون در ۱۱درصد مردان فشار خونی است و یکی از شایع‌ترین علل فشار خون ثانویه است. افرادی که بیش از دو drinksدر روز اتانول مصرف کرده‌اند نسبت به افراد همسن و همجنس غیر الکلی دو برابر ریسک فشار خون بیشتر است. این اثرات وابسته به دوز مصرفی بوده و غالبا در دوز بالای پنج drinks در روز دیده می‌شود.

مکانیسم اصلی ایجاد فشار خون ناشی از اتانول نامشخص است. مصرف الکل سبب افزایش سطح پلاسمایی کاتکولامین‌ها و رنین و آلدوسترون می‌شود که همه این فاکتور‌ها سبب انقباض عروق و افزایش حجم خون و افزایش فشار خون می‌شود. فشار خون ناشی از مصرف الکل با قطع مصرف آن بر طرف می‌شود. (لینک مطلب)

سرما خوردگی

سرماخوردگی یک عفونت ویروسی مسری در راههای تنفسی فوقانی، بینی، سیونس‌ها، گوش‌ها، نای، حنجره و لوله‌هایی است که حلق را از داخل به گوش متصل می‌کنند (یعنی شیپور استاش)

در این مطلب به بررسی علایم، علل، راه‌های پیشگیری و درمان سرماخوردگی می‌پردازیم. (لینک مطلب)

آکنه نوجوانی

نمی‌توان درباره شیوع آکنه نوجوانی درصد خاصی را ارائه کرد؛ اما آنقدر شایع هست که بسیاری از نوجوانان و جوانان را درگیر می‌کند. بیشتر بچه‌ها بین سنین ۱۰ تا ۱۵ سالگی به آن دچار می‌شوند و اگرچه هر دو جنس دختر و پسر را درگیر می‌کند؛ اما در پسر‌ها شدت و شیوع بیشتری دارد و در هر دو گروه مبتلا تا چند سال ادامه پیدا می‌کند.

در ایجاد آکنه ۴ عامل نقش عمده دارند که البته به جز این موارد، مسأله ژنتیک هم نقش دارد:

• زیاد بودن ترشح چربی پوست
• عفونت میکروبی به نام پروپیونی باکتریوم آکنه
• التهاب
• بسته شدن منافذ فولیکول مو

آکنه انواع مختلفی دارد که آکنه‌های التهابی و آکنه‌های غیر التهابی دو دسته اصلی آن هستند. جوش‌های سر سیاه و سر سفید که به کومدون معروفند، از جمله آکنه‌های غیر التهابی هستند. آکنه‌های التهابی‌‌ همان ضایعات چرکی هستند که معمولاً آکنه‌ها می‌توانند از غیر التهابی به التهابی تبدیل شوند.

بسیاری از مبتلایان با دستکاری آکنه‌هایشان زمینه را برای تبدیل شدن آن‌ها به آکنه‌های التهابی فراهم می‌کنند و ممکن است که جای جوش روی پوستشان باقی بماند.

آکنه معمولاً از ۱۰ سالگی یا همزمان با سن بلوغ (حدود ۱۵ سالگی) شروع می‌شود و گاهی در ۲۵ تا ۳۰سالگی از بین می‌رود؛ اما در بعضی افراد ممکن است تا ۴۰سالگی و پس از آن هم ادامه پیدا کند که این افراد نسبت به درمان مقاوم ترند.

توصیه می‌کنیم مبتلایان به آکنه هر روز صورت خود را با آب و شوینده مناسب بشویند. این شوینده‌ها باید از نوع آنتی باکتریال باشند. برای شست و شو باید از پن‌ها و ژل شست و شو استفاده شود و مصرف صابون توصیه نمی‌شود چون هم مواد قلیایی دارد که آکنه را بد‌تر می‌کند و هم ممکن است حاوی اسانس و کرم باشد که اصلاً نباید از آن‌ها استفاده کرد. پن و ژل مخصوص پوست چرب بهترین گزینه هستند. در این زمینه روزانه ۲بار شست و شو کافی است. استفاده از عطر و ادوکلن راه مناسبی نیست و تأثیر خاصی ندارد. به هر حال درمان‌های موضعی خود بر پایه الکل هستند و ترکیبات مؤثرتری دارند.

عوامل تشدید کننده آکنه:

۱- استرس و ناراحتی اعصاب: هر نوع فشار عصبی باعث بد‌تر شدن جوش‌ها می‌شود و هر فشار عادی امتحان و درس خواندن هم نقش منفی و تشدید کننده دارد.

۲- نوع تغذیه: معمولاً خود بیماران می‌دانند که چه مواد غذایی‌ای وضعیت آکنه آن‌ها را بد‌تر می‌کند؛ اما عموماً غذاهای خیلی چرب، شیرینی، شکلات، خامه، زرده تخم مرغ، تخمه و.. باعث این مسأله می‌شود.

۳- کرم‌های چرب آرایشی: این مسأله بیشتر برای خانم‌ها دردسر ساز است. کرم‌های آرایشی، کرم پودر، پن کک، مرطوب کننده، ضد آفتاب و... اگر از نوع فاقد چربی نباشند، باعث بد‌تر شدن شرایط آکنه می‌شوند.

۴- گرما و تعریق: قرار گرفتن فرد در محیط‌های گرم که منجربه تعریق می‌شود و همین مسأله بر شدت آکنه‌ها اثر می‌گذارد.

۵- داروهای استروئیدی: معمولاً پسرهایی که به باشگاه‌های بدن سازی می‌روند و ورزش سنگین انجام می‌دهند، وقتی داروهای استروئیدی آنابولیک مصرف می‌کنند هم مبتلا به آکنه می‌شوند و هم وضیت آکنه‌هایشان بد‌تر می‌شود.

۶- اختلالات هورمونی: اگر خانمی مشکل تعویق دوره ماهانه همزمان با ریزش مو‌ها، رشد موهای زائد روی صورت و جوش‌های زیاد دارد، احتمالاً دچار اختلال هورمونی است که اگر رفع نشود مشکل آکنه‌اش را هم بد‌تر می‌کند.

پانوشت: متن از جناب دکتر شهریار نظری - متخصص پوست و مو