پیرگوشی چیست؟ (قسمت اول)

پیری امری اجتناب ناپذیر است. Harold Schuknecht در کتاب «آسیب‌شناسی گوش» خود می‌نویسد «پیری از زمان لقاح آغاز می‌شود و تا زمان مرگ ادامه می‌یابد». مطالعات مختلف نشان داده است که پیرگوشی در افراد ۶۰ سال و بالا‌تر اختلال شایعی است، به طوری که کم شنوایی، شایع‌ترین اختلال گوش، حلق و بینی در جمعیت سالمندان گزارش شده است.

 «پیرگوشی» (presbycusis) از دو واژه یونانی «presbus» به معنای «انسان پیر» و acusis «» به معنای «شنیدن» تشکیل شده است، و نوعی پیر شدن طبیعی است که با افزایش عمر دستگاه شنوایی اتفاق می‌افتد. پیرگوشی شایع‌ترین نوع نقص شنوایی در انسان، و رایج‌ترین علت کم شنوایی حسی ـ عصبی در ایالات متحده است. همچنین، پیرگوشی سومین مشکل پزشکی عمده در سالمندان آمریکا پس از فشارخون و آرتریت می‌باشد. تخمین زده می‌شود که ۴۰ ـ ۲۵ درصد جمعیت ۶۵ سال و بالا‌تر، ۶۶ ـ ۴۰ درصد افراد بالا‌تر از ۷۵ سال، و بیش از ۹۰ ـ ۸۰ درصد افراد بالای ۸۵ سال دچار کم شنوایی می‌باشند.

عوامل موثر
در ایجاد پیرگوشی، عوامل مختلف از جمله عوامل ژنتیکی، و قرار گرفتن در محیط‌های پر سر و صدا به دلایل حرفه‌ای یا تفریحی نقش دارند. به عبارت دیگر، عوامل درونی و بیرونی مختلف و تعامل آن‌ها با یکدیگر بر میزان و سرعت پیشرفت پیرگوشی تاثیر دارند. از سوی دیگر، تغییرات ناشی از پیری در سایر دستگاه‌های بدن نیز می‌تواند بر عملکرد دستگاه شنوایی تاثیر گذارد که از جمله این عوامل می‌توان به نقص در دستگاه ایمنی، مشکلات قلبی ـ عروقی، یا تولید آنتی بادی بر علیه پروتئین‌های بدن اشاره نمود.

علایم پیرگوشی
کم شنوایی تدریجی ناشی از سن با بروز مشکلات در توانایی درک گفتار همراه است. پیرگوشی در ابتدا با افت شنوایی در فرکانس‌های بالا تظاهر می‌یابد و توانایی ارتباطی را به ویژه در شرایط شنوایی دشوار مانند اماکن شلوغ و محیط‌های دارای بازآوایی، تحت تاثیر قرار می‌دهد. با پیشرفت کم شنوایی در محدوده فرکانس‌های ۲ تا ۴ کیلو هرتز، آستانه دریافت واژه‌ها افزایش می‌یابد، به نحویکه فرد سالمند معمولا اظهار می‌دارد که صدا‌ها را می‌شنود، اما گفتار دیگران برایش نامفهوم است. بنابراین، کم شنوایی به نوبه خود بر کیفیت زندگی تاثیر گذاشته و در اکثر افراد، پیامدهای روحی ـ روانی، جسمی و اجتماعی را به دنبال دارد که به تدریج با پیشرفت کم شنوایی، بد‌تر می‌گردد.

آمار پیرگوشی
بر اساس آمار، شیوع کم شنوایی قابل توجه در افراد بالای ۶۵ سال ۴۰ تا ۴۵ درصد و در افراد بالای ۷۰ سال حدود ۸۳ درصد است. با این حال، علیرغم شیوع بالای کم شنوایی قابل توجه در این جمعیت، تنها ۲۰ درصد سالمندان نیازمند سمعک، از این وسیله استفاده می‌کنند. در بین افراد دارای سمعک نیز در حدود ۳۰ درصد آن‌ها از عملکرد این وسیله ناراضیند، و تقریبا ۱۶ افراد هرگز از آن استفاده نمی‌کنند. از سوی دیگر، وزوز و سرگیجه / گیجی از علایم شایع همراه بسیاری از کم شنوایی‌های حسی ـ عصبی از جمله پیرگوشی می‌باشند که ارزیابی و پی گیری مراحل درمانی آن‌ها در سالمندان حایز اهمیت است.

پانوشت:

متن از جناب سعید ملایری - شنوایی شناس